Mənası: Əsasən dəlil və sübutlarla təsdiq olunmuş, real hadisə və ya vəziyyət.
Sinonimləri:
- Əsas – Mənası: Əsaslı, doğru, inandırıcı bir şey.
Nümunə: Bu faktın əsasını təşkil edən dəlillər kifayət qədər inandırıcıdır. - Dəlil – Mənası: Bir iddianı sübut etmək üçün istifadə olunan hər hansı bir şey.
Nümunə: Cinayətin törədilməsinə dair dəlillər tapıldı. - Sübut – Mənası: Bir şeyin doğru olmasını təsdiq edən, inandırıcı dəlil.
Nümunə: Onun günahsızlığının sübutu tapıldı.
Qeyd: "Fakt", "əsas", "dəlil" və "sübut" sözlərinin məna çalarları kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilər. Məsələn, "fakt" daha ümumi bir termin olarkən, "dəlil" və "sübut" daha çox müəyyən bir iddianı təsdiqləmək üçün istifadə olunur. "Əsas" isə həm faktın özünü, həm də onun əsasını təşkil edən dəlilləri ifadə edə bilər.