Arfaçı sözü, Azərbaycan dilinin izahlı lüğətlərində sadəcə "arfa çalan çalğıçı" kimi təqdim olunsa da, bu ifadənin gerçək mənasını tam əks etdirmir. Arfaçı, sadəcə bir peşə adı deyil, eyni zamanda, incəlik, zəriflik, duyğu və ustalıq tələb edən bir sənətkarın adıdır.
Bir arfaçının bacarığı yalnız aləti çalmaqla məhdudlaşmır. O, arfanın incə səs imkanlarını dərk etməli, hər bir notun, hər bir akkordun duyğusal dərinliyini anlamağı bacarmalıdır. Musiqinin dili ilə danışmalı, dinləyicinin qəlbinə toxunmalı, onu müxtəlif duyğulara – həsrətə, sevincə, kədərlənməyə, vəhdətə – qərq etməlidir. Arfaçının əlləri yalnız barmaqların hərəkətlərindən ibarət deyil, illər boyu əldə edilmiş incə hiss və bilik, duyğu və təcrübənin bir məcmusudur.
Arfaçılıq sənəti, əsrlər boyu müxtəlif mədəniyyətlərdə inkişaf edərək, özünəməxsus üslub və texnikalar qazanmışdır. Hər bir arfaçının özünəməxsus ifa üslubu, əsərlərə yanaşma tərzi vardır. Bəziləri klassik əsərlərə sadiqliyi ilə seçilərsə, bəziləri modern interpretasiyalar vasitəsilə arfanın səs imkanlarını daha da genişləndirirlər. Beləliklə, arfaçı anlayışı sadəcə bir peşə deyil, həm də sənət, yaradıcılıq və ifadə vasitəsidir.
Arfa, özünün incə və sehrli səsi ilə hər zaman dinləyiciləri valeh edib. Arfaçılar isə, bu sehrli səsi canlı şəkildə ifadə edərək, əsərlərə can verən, musiqini duyğularla zənginləşdirən ustalardır. Onlar sadəcə arfa çalmırlar, onlar musiqi danışırlar.