Arxalanma sözü "arxalanmaq" fellərinin isim halı olub, bir şeyə və ya kiməsə etibar etmək, güvənmək, dayaq tapmaq, sığınmaq hərəkətinin nəticəsini, vəziyyətini ifadə edir. Sadəcə bir fəaliyyətin adı deyil, həm də bu fəaliyyətin yaratdığı duyğu və vəziyyəti əhatə edir.
Arxalanma, insanın özünün qüvvəsinə, bacarığına, yaxud da başqa bir varlığa, qüvvəyə, hadisəyə olan inamı və etimadını ifadə edir. Bu, passiv bir vəziyyət deyil, aktiv bir seçim nəticəsində yaranan bir vəziyyətdir. Çünki insan arxalanmaq üçün şüurlu şəkildə bir şeyə və ya kiməsə etibar etməyi seçir.
Arxalanmanın dərəcəsi və təbiəti müxtəlif ola bilər. Bəzən zəif, bəzən isə güclü olur; bəzən qısa müddətli, bəzən də uzunmüddətlidir. Bir insan dostuna, ailəsinə, hökumətə, bir ideoloji sistemə və ya sadəcə öz bacarıqlarına arxalana bilər. Arxalanmanın nəticəsi müsbət və mənfi ola bilər: əgər etibar doğru yönəldilibsə, arxalanma təhlükəsizlik və rahatlıq gətirir; əks halda isə xəyal qırıqlığı və məyusluq yaradır.
Psixoloji baxımdan arxalanma, insanın özünə inamı və ətraf aləmə olan münasibətinin əsasını təşkil edir. Sağlam arxalanma duyğusu, insanın həyatda müvəffəqiyyət qazanması və çətinliklərin öhdəsindən gəlməsi üçün vacibdir. Lakin həddindən artıq arxalanma, passivlik və tənbəlliyə səbəb ola bilər, insanı təşəbbüskarlıqdan məhrum edə bilər.
Ədəbiyyatda arxalanma mövzusu tez-tez işlənir. Xüsusilə də, qəhrəmanın müəyyən bir şəxsə, hadisəyə və ya ideyaya arxalanması, onun həyatının sonrakı taleyini müəyyən edir. Arxalanma, əsərin əsas konfliktlərindən birini meydana çıxara bilər. Məsələn, qəhrəmanın arxalandığı şəxsin xəyanəti, əsərdə dramatik bir dönüş nöqtəsi ola bilər.