Arsız sifəti, əxlaqı ilə bağlı bir anlayışı ifadə edir və həya, utancaqçılıq hissinin olmamasını, ya da olduqca zəif olmasını bildirir. Belə şəxslər hərəkətlərində və davranışlarında əxlaq normalarını gözləmirlər, digərlərinin fikirlərini və hisslərini nəzərə almadan hərəkət edirlər. "Arsız" sözü sadəcə "həyasız" olmaqdan daha çox, özünəməxsus bir cücərtillik və sərhəd tanımamağı ifadə edir. Onlar sosial qaydaları pozmaqdan çəkinmirlər və hər hansı bir davranışlarının nəticələrinə dair narahatlıq hissi yaşamırlar.
Arsızlıq müxtəlif səviyyələrdə özünü göstərə bilər; kiçik, incə həyasızlıqdan tutmuş, aşkar və qeyri-etik davranışlara qədər. Məsələn, kiminsə şəxsi məkanına hörmətsizlik etmək, münasib olmayan zarafatlar etmək, soruşulmadan başqasının əşyalarına toxunmaq ya da başqalarının hislərinə və fərdilərinə hörmətsizlik göstərmək arsızlığın müxtəlif təzahürləridir. Bəzən arsızlıq özünə inamın həddindən artıq olmağı, bəzən də əksinə, özünə olan inamsızlığın maskalanması kimi özünü göstərə bilər.
Dil tarixindən əldə olunan məlumatlara əsasən, "arsız" sözünün kökü "arı" sözü ilə əlaqəlidir və həm də həşərat növünün adını daşıyan bu sözün məcazi mənasında istifadə olunmuşdur. Arıların öz həyat fəaliyyətlərində sərtliyini, əzmini və sərhəd tanımamasını xatırladan bu məcazi istifadə zamanla möhkəmlənmiş və müasir Azərbaycan dilindəki mənasını almışdır. "Arsıza bir sillə kar eləməz" məsəli isə arsızların tənqidə və cəzaya qarşı göstərdikləri davamlılığı və fərqsizliyini ifadə edərək, onların davranışlarının dəyişməsinin çətinliyini vurğulayır.
Qısacası, "arsız" sadəcə bir sifət deyil, mürəkkəb sosial və psixoloji hadisənin ifadəsidir və həm insan davranışlarını, həm də onların arxasında duran mənəvi prinsipləri əks etdirir.