Arsızlıq – həyasızlıq, utanmazlıq, səfillik, abırsızlıq və ya həddini aşma kimi mənfi xüsusiyyətləri əks etdirən bir anlayışdır. Sadəcə "həyasızlıq" kimi tərif edilməkdən daha geniş bir məna kəsb edir. Arsızlıq, şəxsin öz davranışlarının etik və ya sosial normalara zidd olduğunu bilməsinə baxmayaraq, bu davranışları davam etdirməsidir. Bu, başqalarının hisslərinə, hüquqlarına və ya dəyərlərinə hörmətsizlik göstərmək kimi də ifadə oluna bilər.
Arsızlıq müxtəlif formada özünü göstərə bilər. Misal üçün, birinin şəxsi məkanına hörmətsizlik, açıq-aşkar yalan danışmaq, sərt və kobud davranmaq, özünə icazə verilən hüdudlardan kənara çıxmaq, tələbkar olmaq və ya başqalarının əməyini və hisslərini saymamaq arsızlığın təzahür formalarındandır. Hətta bəzən arsızlıq özünü gizli formada, məkrli və hiyləgər davranışlar vasitəsilə göstərə bilər.
Verilən nümunədəki "Yaxınlaşan faytonçu isə hər şeyi arsızlıqla yola verməyə çalışır, bəzən ağlamsınır, lakin yenə də..." ifadəsində faytonçunun öz məqsədinə çatmaq üçün hər hansı bir etik normaları və ya başqalarının maraqlarını gözləmədən, hətta ağlamaqla manipulyasiya etməklə davranışı arsızlıq olaraq təsvir edilir. Bu, onun həyasızlıq və utanmazlığını, öz mənafelərini hər şeydən üstün tutmasını göstərir.
Ümumiləşdirərək demək olar ki, arsızlıq sosial harmoniya üçün təhlükə törədən, başqalarına narahatlıq və əziyyət verən mənfi bir keyfiyyətdir. Bu keyfiyyətə malik insanlar tez-tez başqaları tərəfindən rədd edilir və cəmiyyətdə öz yerlərini tapmaqda çətinlik çəkirlər.