Arzumənd (farsca mənşəli) sözü, Azərbaycan dilində "ürəkdən istəyən, arzu edən" mənasında işlənir. Sadəcə istək deyil, bu istəyin dərinlikdən, ürəkdən gəldiyini, şüurlu və səmimi bir arzu olduğunu vurğulayır. Sözün kökü olan "arzux" fars dilində "istək, arzu" mənasını verir və "-mənd" əlavəsi isə "olan", "sahibi olan" kimi bir məna əlavə edir. Beləliklə, arzumənd sözü "arzusu olan", "arzu sahibi olan" kimi daha geniş bir məna da daşıyır.
Füzuli'nin misrasında gördüyümüz kimi, arzumənd sözü sadəcə arzu edən deyil, həm də bu arzusunu hərəkətə keçirən, aktiv şəkildə istəyini həyata keçirməyə çalışan bir şəxsi təsvir edir. Misradakı kontekstdə "islahıma olma arizumənd" ifadəsi, şairin özünü tərbiyə etmək, yaxşılaşdırmaq istəyən, bu yolda səy göstərən birinə ünvanlandığını göstərir. Yəni, burada arzumənd, yalnız istəklə deyil, həm də bu istəyə nail olmaq üçün aktiv fəaliyyət göstərən bir insan obrazı yaradır.
Arzumənd sözü müasir Azərbaycan dilində daha az işlənsə də, ədəbiyyatda və xüsusilə də klassik əsərlərdə tez-tez rast gəlinir. Sözün zənginliyi və ifadə gücü onun ədəbi dil üçün nə qədər qiymətli olduğunu göstərir. Sadəcə "istəyən" deyil, "dərin, ürəkdən istəyən" və aktiv şəkildə bu istəyini reallaşdırmaq üçün səy göstərən bir şəxsi təsvir etmək qabiliyyəti arzumənd sözünü daha da maraqlı edir.