Asiman (fars. آسمان) sözü Azərbaycan dilində "göy", "səma" mənalarında işlənir. Bu, sadəcə coğrafi bir məkan ifadəsi deyil, həm də poetik və metaforik mənalar daşıyır. Farsca kökləri olan bu söz, göyün sonsuzluğunu, ucalığını və əzəmətini ifadə etmək üçün ədəbiyyatımızda geniş istifadə olunmuşdur.
Asiman, sadəcə göyün fiziki görünüşünü deyil, eyni zamanda, onun mistik və ruhani tərəfini də əks etdirir. Şairlər və yazıçılar asimanı ilahiyyətlə, mükəmməlliyə və ümidə bağlayaraq, insan ruhunun ucalmasına, mənəvi kamilliyə doğru yüksəlişini simvolizə etmək üçün bu sözə müraciət etmişlər. Məsələn, "könül pərvaz etdi qalxdı havaya; Yer üzündən asimana yetişdim" misrasında asiman, insanın mənəvi yüksəlişinin və ruhi azadlığının simvolu kimi təqdim olunur.
Asiman sözünün işlədilməsi, mətnə həm də müəyyən bir poetik ovqat qatır. Bu söz, oxucunun təxəyyülünü genişləndirərək, göyün genişliyini və dərinliyini daha canlı təsəvvür etməsinə kömək edir. "Qatar-qatar olub qalxıb havaya; Nə çıxıbsız asimanə" misrasında olduğu kimi, asiman sözü həm də hündürlüyə, ucalığa, hətta ilahi aləmə yüksəlməni ifadə edə bilir.
Qısacası, asiman sözü Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında özünəməxsus bir yerə malikdir. O, sadəcə bir sinonim deyil, poetik məna və imgelerə zəngin olan, dərin mənalar ehtiva edən bir söz olaraq qalır və ədəbiyyatımızda geniş istifadəsinə görə, mədəni irsə öz töhfəsini verir.