Asimanxəraş (fars. آسمان خراش) sözü Azərbaycan dilinə fars dilindən keçmişdir və əslində "səma qıran", "göyə çatmış" kimi mənalara gəlir. Lüğətlərdə sadəcə "çox uca, çox hündür" olaraq izah olunsa da, bu sözün arxasında daha zəngin bir məna dünyası yatır. Asimanxəraş, hündürlüyündən əlavə, həm də qüdrət, əzəmət, böyüklük və hətta bir qədər də qorxu hisslərini özündə əks etdirir. Bu, sadəcə bir binanın hündürlüyü deyil, memarlıq möcüzəsi, insan əlinin təbiətə meydan oxumasının simvoludur.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, "asiman" (آسمان) – səma, göy; "xəraş" (خراش) – qıran, dağıdan mənalarını daşıdığını görərik. Beləliklə, "səmanı qıran" ifadəsi, binanın hündürlüyünün o qədər böyük olduğunu, sanki səmaya çatmaq istədiyini, hətta səmaya yaxınlaşmaq cəhdi olduğunu vurğulayır. Bu, sadəcə bir təsvir deyil, həm də insani ambisiyanın, sonsuzluğa doğru can atmanın ifadəsidir.
Misalda verilən "Təzəpir məscidinin asimanxəraş minarələri" ifadəsi də bunu aydın göstərir. Minarələrin hündürlüyünün sadəcə fiziki ölçüdən daha əhəmiyyətli bir məna daşıdığını, dini və ya mədəni bir əzəmət simvolu olduğunu vurğulayır. "Aypara [və] çarlıq dövrünün sönmüş dəhşətlərini nişan verən kilsə" ifadəsi ilə yanaşı istifadə olunması isə, asimanxəraş minarələrin tarixi kontekstdə necə güclü bir simvola çevrildiyini göstərir. Hündürlük, güc, tarix və hətta dəhşət hissini birləşdirən bu təsvir, sözün mənasının nə qədər dərin və çoxşaxəli olduğunu əyani şəkildə nümayiş etdirir.