Astaca sözü Azərbaycan dilində əsasən "yavaşca", "ağır-ağır", "səssizcə" mənalarında işlənir. Hərəkətin zərif, tələsik olmayan, diqqətli bir şəkildə icra edilməsini ifadə edir. Sözün kökü, ehtimal ki, "asta" sözündən törəmədir və "ağır, yavaş" mənasını daşıyır. "Astaca" isə bu əsas mənanı daha da gücləndirərək, hərəkətin sürətinə və tərzinə vurğu edir.
Misalların göstərdiyi kimi, "qapını astaca döymək" ifadəsi qapının səs-küy çıxarmadan, diqqətlə döyülməsini bildirir. "Furqon astaca cırıldayırdı" ifadəsi isə furqonun sürətinin yavaş, hərəkətinin isə əzəmətli və ağır olduğunu təsvir edir. Burada "astaca" sözü hərəkətin sürətinə deyil, daha çox onun tərzini və keyfiyyətini vurğulayır.
Maraqlıdır ki, "astaca" yalnız fiziki hərəkətlər üçün deyil, həm də metaforik mənada da işlənə bilər. Məsələn, "O, astaca nəzər saldı ətrafa" kimi bir cümlədə "astaca" sözü diqqətli və ehtiyatlı bir müşahidəni ifadə edir.
Beləliklə, "astaca" sözü sadəcə "yavaş" mənasını verməkdən kənara çıxaraq, hərəkətin xüsusi bir keyfiyyətini, zərifliyini və ya ehtiyatlılığını ifadə edən incə bir kölgə əlavə edir. Onun istifadəsi mətnə xüsusi bir estetik zövq qatır və hərəkətin təsvirini daha canlı və obrazlı edir.