Diafoniya
Mənası: is. [yun. δ (dia- önşəkilçisi) "arasında" + φωνή "səs"] dilç. Müqayisəli dilçilikdə dillər arasında fonetik uyğunsuzluq. Bu termin, əsasən, qohum dillərin səs sistemlərindəki oxşar səslərin müxtəlif yollarla inkişaf etməsini, fərqli fonetik dəyişikliklərə uğramasını və nəticədə fonetik fərqlənmələrə səbəb olmasını ifadə edir. Yəni, etimoloji əlaqəsi olan, lakin fonetik cəhətdən fərqlənən səslərin müqayisəli təhlili zamanı qarşılaşdığımız hadisədir. Məsələn, iki qohum dildə eyni kökdən gələn sözlərdəki müəyyən bir səsin bir dildə digərinə çevrilməsi diafoniyanın nümunəsidir. Bu, dillərin təkamülü zamanı baş verən təbii bir prosesdir və dil qohumluğunu təyin edərkən nəzərə alınmalıdır.
Mənbəyi: Yunan dilindən mənşəlidir. "dia" önşəkilçisi "arasında" mənasını verir, "phone" isə "səs" deməkdir. Beləliklə, "Diafoniya" sözü hərfi mənada "səslər arasında" mənasını verir. Termin dilçilik sahəsində, xüsusilə müqayisəli dilçilikdə istifadə olunur.