Atəşzar (farscadan) – odluq, alovlu yer, yanğın yeri kimi tərcümə oluna bilər. Lakin sadəcə "odlu yer" demək sözün zəngin mənasını tam əks etdirmir. Atəşzar termini, özündə həm fiziki bir məkanı (məsələn, vulkanın ağzı, yanar dağ, böyük bir odun yanıb söndüyü yer), həm də metaforik mənaları (məsələn, həyacanlı, ehtiraslı mühit, qızğın mübahisənin olduğu yer) birləşdirir.
Fiziki mənada atəşzar, təbii və ya süni olaraq davamlı və ya müvəqqəti olaraq alovun olduğu yeri bildirir. Bu, vulkanik püskürmələrin baş verdiyi yerlər, meşə yanğınlarının mərkəzi, hətta qədim zamanlardan qalmış "əbədi alovlar" ola bilər. Bu yerlər adətən həm təhlükəli, həm də mistik bir aura ilə əhatə olunmuşdur. Xalq əfsanələrində və ədəbiyyatda atəşzarlar tez-tez sehrli gücə, ilahi qüvvəyə və ya gizli bir dünyaya açılan qapı kimi təsvir olunur.
Metaforik mənada isə "atəşzar" sözü, qızğınlıq, həyacan, ehtiras və gərginliyin yüksək olduğu bir vəziyyəti və ya yeri ifadə edir. Məsələn, "ictimai həyat atəşzar idi" deyərkən, iğtişaşlı, qarışıq və həyacanlı bir dövr nəzərdə tutulur. Eləcə də, şiddətli bir mübahisəni "atəşzar mübahisə" adlandırmaq olar. Bu mənada söz, həm fiziki alovun, həm də duyğuların və hisslərin "alovlanmasını" ifadə edir.
Beləliklə, "atəşzar" sözü sadəcə coğrafi bir məkanı deyil, eyni zamanda bir atmosferi, bir vəziyyəti, bir duyğunu da ifadə edən zəngin bir termindir. Onun mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişsə də, əsasında hər zaman alov, istilik, enerji və həyacan anlayışları durur.