Avtomatiklik, bir orqanizmin iradə və şüurlu nəzarət olmadan, öz-özünə hərəkət etmə qabiliyyətidir. Bu, sadəcə olaraq, bir hərəkətin qeyri-iradiliyi deyil, daha çox mürəkkəb bir prosesdir. Beyin və sinir sisteminin müəyyən hissələrinin qarşılıqlı əlaqəsi nəticəsində əmələ gələn bu xüsusiyyət, orqanizmin ətraf mühitə uyğunlaşması və özünü qoruması üçün vacibdir.
Heyvanlarda avtomatiklik bir çox fizioloji proseslərdə, məsələn, ürək döyüntüsü, tənəffüs, həzm və s. kimi funksiyalarda özünü göstərir. Bu proseslər şüurlu nəzarətə ehtiyac duymadan, reflekslər vasitəsilə tənzimlənir. Məsələn, əlimizi közə toxundurduğumuz zaman əlimizi geri çəkməyimiz avtomatik bir reaksiyadır və bunu şüurlu şəkildə düşünmədən edirik. Hətta daha mürəkkəb davranış formaları da avtomatiklik prinsipinə əsaslana bilər; uzun illər davam edən bir vərdiş avtomatik bir hərəkətə çevrilə bilər. Məsələn, velosiped sürmək və ya yazı yazmaq kimi.
İnsanlarda da avtomatiklik geniş yayılmışdır. Yuxarıda qeyd edildiyi kimi, bir çox fizioloji proseslər avtomatikdir. Bundan əlavə, təkrarlanan hərəkətlər zamanla avtomatik hala gələ bilər. Lakin insanlarda şüurun rolu daha böyükdür və avtomatik hərəkətlər şüur tərəfindən dəyişdirilə və ya dayandırıla bilər. Məsələn, avtomatik olaraq maşın sürmə vərdişi olan bir insan təhlükəli bir vəziyyətdə şüurlu qərarlar qəbul edərək hərəkətlərini dəyişə bilər.
Avtomatizm, insan davranışının anlaşılması üçün mühüm bir anlayışdır. Avtomatiklik həm fizioloji, həm də psixoloji proseslərdə rol oynayır və insanın ətraf mühitlə qarşılıqlı əlaqəsinin təməl prinsiplərindən birini təşkil edir. Qeyd etmək lazımdır ki, avtomatiklik hər zaman faydalı deyildir; bəzi hallarda zərərli vərdişlər də avtomatik hala gələ bilər.