Ayıblı sifəti, əsasən bir şeyin nöqsanlı, qüsurlu, mənfi cəhətləri olan, kamil olmayan və ya arzuolunan səviyyədə olmayan halını ifadə edir. Bu, sadəcə görünən bir qüsur olmaya da bilər; daxili bir çatışmazlıq, əksik bir xüsusiyyət və ya potensial problem də ayıb kimi qiymətləndirilə bilər. Məsələn, bir məhsul ayıblı ola bilər çünki qırılmışdır, düzgün işləmir və ya standartlara cavab vermir. Eyni zamanda, bir plan da ayıblı ola bilər əgər təhlükəsizlik riskləri, qeyri-məntiqi addımlar və ya əldə edilməsi mümkün olmayan hədəflər ehtiva edirsə.
Sözün istifadəsi müxtəlif kontekstlərdə dəyişə bilər. Ədəbiyyatda, "ayıblı" sifəti tez-tez mənəvi qüsurları, xarakter zəifliklərini və ya etik normalara uyğunsuz davranışları ifadə etmək üçün işlədilir. Məsələn, "ayıblı bir niyyət" deyərkən, gizli, pis niyyətləri nəzərdə tuturuq. M. Hüseynin "Ayıblı bir söz danışan yoxdur" misalında isə, sözün təmizliyi, düzlüyü və doğruluğu vurğulanır. Heç kimin yalan danışmadığı, təhrif etmədiyi bir mühit təsvir olunur.
“Ayıblı” sözünün istifadəsi həm konkret, həm də mücərrəd mənalarda mümkündür. Konkret olaraq, fiziki əşyalardakı qüsurları, mücərrəd olaraq isə fikirlərdəki, planlarda və ya münasibətlərdəki nöqsanları bildirə bilər. Ona görə də sözün mənasını dərk etmək üçün həmişə kontekstin nəzərə alınması vacibdir. Vaqifin sitat gətirilən misalında isə əsərin tam mətninə baxmadan sözün dəqiq mənasını təyin etmək mümkün deyil.