Aynatutan sözü Azərbaycan etnoqrafiyasında xüsusi bir məna daşıyır. Köhnə adət-ənənələrə görə, gəlinin toy günündə, evdən çıxarkən onun qabağında güzgü aparan şəxsə aynatutan deyilirdi.
Bu adət, gəlinin yeni həyatına uğurlu bir başlanğıc etməsi, pis ruhlardan və bədbəxtliklərdən qorunması üçün həyata keçirilirdi. Güzgü, əks etdirmə qabiliyyətinə görə, pis enerjini özündə saxlayaraq, gəlini qoruyurdu. Həmçinin, bəzi inanclara görə, güzgü gəlinin gələcəyini göstərən bir vasitə sayılırdı. Aynatutan isə bu sehrli obyektin gəlinin yanından ayrılmamasına, hər an onun yanında olmasına və onu qorumasına zəmanət verirdi.
Aynatutanın seçimi də təsadüfi deyildi. Adətən, gəlinin yaxın qohumlarından, xüsusilə də qardaşı qızı və ya bacısı seçilirdi. Bu, qohumluq bağlarının gücünü və qoruyucu rolunu vurğulayırdı. Aynatutanın məsuliyyəti yalnız güzgünü aparmaqdan ibarət deyildi; o, həm də gəlinə dəstək olur, onun narahatlığını azaldır, ətrafında olan hər hansı bir narahatlıq və ya mənfi hadisənin qarşısını almağa çalışırdı.
Beləliklə, aynatutan sadəcə bir güzgü daşıyıcısı deyildi, o, gəlin üçün həm qoruyucu, həm də dəstəkçi bir rol oynayan, köhnə Azərbaycan mədəniyyətinin maraqlı və əhəmiyyətli bir tərkib hissəsi idi. Bu adət, Azərbaycanın zəngin etnoqrafik irsinin gözəl nümunələrindən biridir və günümüzdə də özünəməxsus bir tarixi və mədəni əhəmiyyət daşıyır.