Belbağlama: Azərbaycan etnoqrafiyasında qədim və rəmzi bir adət olub, gəlin köçürmə mərasiminin ayrılmaz tərkib hissələrindən biri sayılırdı. Bu adət, gəlinin oğlan tərəfinin evinə rəsmi olaraq qəbul edilməsinin və yeni ailə həyatına başlamasının simvolik təsvirini əks etdirirdi.
Mərasim zamanı, adətən oğlanın yaxın qohumlarından biri (əsasən qardaşı, əmisi oğlu və ya digər yaxın qohumu), gəlinin belinə xüsusi seçilmiş bir dəsmal, şərflə və ya digər parça ilə bağlayırdı. Bu hərəkət sadəcə fiziki bir əməliyyat deyildi; o, dərin mənalar daşıyırdı. Belbağlama ilə gəlin yeni ailəyə bağlanılırdı, ona qoruyucu qüvvələrin himayəsi arzu olunurdu və yeni həyatında uğurlar dilənilirdi.
Belə inanılırdı ki, belbağlayan şəxsin xeyir-duası və mübarək sözləri gəlinin gələcək həyatında xoşbəxtlik və rifah gətirəcək. Dəsmalın və ya istifadə olunan parçanın rəngi, materialı da müəyyən mənalar daşıya bilərdi – məsələn, qırmızı rəng xoşbəxtlik və sevgini, yaşıl rəng isə bolluğu və bərəkəti simvolizə edirdi. Belbağlama adəti regiondan regiona, hətta ailədən ailəyə fərqli xüsusiyyətlər göstərə bilərdi, lakin əsas mahiyyəti – gəlinin yeni ailəyə qəbul edilməsi və onun xoşbəxtliyinin arzulması – dəyişməz qalırdı.
Bu gözəl və mənalı adət, Azərbaycanın zəngin etnoqrafik irsinin bir parçası olaraq, gənclərə köhnə ənənələrin dəyərini və əhəmiyyətini xatırladır və yeni nəsillərə ötürülməyə davam edir. Belbağlama, sadəcə bir adət olaraq deyil, həm də Azərbaycan mədəniyyətinin və tarixinin tədqiqi üçün vacib bir mənbə kimi diqqəti cəlb edir.