Ayüzlü: Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında yer alan "ayüzlü" sözü, sadəcə "gözəl, göyçək" mənasından daha çox incəlik və dərinlik ehtiva edir. Bu söz, klassik Azərbaycan ədəbiyyatında, xüsusilə də şairlər tərəfindən, sevgiliyə, gözəl bir qıza, ya da təbiətin gözəl bir mənzərəsinə istinadən istifadə edilmişdir. "Ayüzlü" sözü, "ay"ın nurlu, səmavi gözəlliyini və "üz"ün təmizliyi, cazibədarlığını birləşdirərək, sözün əsl mənasında təsvir oluna bilməyəcək qədər gözəl bir varlığı təcəssüm etdirir.
Bu sözün, sadəcə fiziki gözəlliyi deyil, həm də daxili gözəlliyi, nəzakəti, təmizliyi və lütfü ifadə etdiyini düşünmək olar. "Göyçək" sözü ilə əlaqələndirilməsi, bu gözəlliyin təbii, sözsüz və təravətli olmasını vurğulayır. Sanki təbiətin özünün yaratdığı, səmimi və səmimiyyətdən qaynaqlanan bir gözəllikdir. Bu səbəbdən də, "ayüzlü" sözü, adi bir tərif sözü olaraq deyil, daha çox poetik bir ifadə, bir metafora kimi qəbul edilməlidir.
Ədəbiyyatımızda "ayüzlü" sözünün istifadəsinin təhlili, onun mənasının zamanla necə dəyişdiyini, ancaq əsas mənasının – "gözəllik" – dəyişməz qaldığını göstərir. Bu sözün gələcəkdə də ədəbiyyatımızda möhtəşəm bir metafora olaraq öz yerini qoruyacağına şübhə yoxdur. Çünki "ayüzlü" sadəcə bir söz deyil, zəriflik, gözəllik və səmimiyyətin təcəssümüdür.