Azdanışan sifəti, danışmağı və söhbət etməyi sevməyən, bu əməllərdən çəkinən şəxsi ifadə edir. Sözün mahiyyətinə nüfuz etsək, "az" ön şəkilçisi ilə "danışan" felindən törəmişdir. Bu, sadəcə danışmağın azlığını deyil, danışmağa olan meylin azlığını, hətta nəzakətli bir ifadə ilə desək, danışmaqdan imtina etmə meylinin olmasını da bildirir.
Azdanışan insan, sözsüz ki, susqunluq nümayiş etdirən biridir. Lakin susqunluq ilə azdanışanlıq arasında incə bir fərq var. Susqunluq sadəcə danışmamağı ifadə edərkən, azdanışanlıq daha çox ümumi söhbətlərdən və qarşılıqlı ünsiyyətdən çəkinməni, öz fikirlərini az ifadə etməyi əhatə edir. Bu, hətta qapalı və utanaq bir xarakterin əlaməti ola bilər.
Ədəbiyyatda azdanışan obrazlar tez-tez təsvir olunur. Onlar müəmmalı, sirli, dərin düşüncəli və ya sadəcə öz dünyasında yaşayan şəxslər kimi təqdim olunurlar. Azdanışanlığı həm xasiyyətin, həm də situasiyanın tələbi kimi də izah etmək olar. Məsələn, bir şəxs özünü müəyyən bir mühitdə narahat hiss edirsə və ya həmin mühitdə özünü açmağa ehtiyac duymayırsa, azdanışan ola bilər.
Qumru obrazının "çox azdanışan bir arvad" kimi təsvir olunması, onun xarakterini daha dərin başa düşməyimizə kömək edir. Bu, sadəcə onun danışmağı sevmədiyini deyil, həm də onun daxili dünyasının zənginliyini, özünəməxsus düşüncə tərzini ifadə edə bilər. Beləliklə, "azdanışan" sözü, sadə bir sifət olaraq deyil, obrazın xarakterinin və psixoloji portretinin vacib tərkib hissəsi kimi dəyərləndirilməlidir.