Azər (Azər3) sözü fars mənşəli olub, İranın günəş təqvimində ilin doqquzuncu ayını (22 noyabr – 21 dekabr tarixlərini əhatə edən dövrü) bildirir. Bu ayın adı, qədim İran mifologiyasında atəşin və işığın tanrısı olan Azər ilə əlaqələndirilir. Qışın əvvəlinə təsadüf edən bu ayda, günlər qısaldıqca gecələr uzanır və qaranlıq hakim olur. Lakin, eyni zamanda qış gündönümünə doğru yaxınlaşdığımız üçün, işığın qayıdışının və yenidən doğuluşun ümidini daşıyan bir dövr hesab olunur.
Qədim İranda od, həyatın və təbiətin əsas elementlərindən biri kimi qəbul edilirdi və Azər tanrısı bu müqəddəs elementin təcəssümü idi. Azər ayının bu adla adlandırılması, qaranlığın artmasına baxmayaraq, işığa olan inamın və ümidin davam etməsini simvolizə edir. Bu, ümumiyyətlə, həyatın davamlılığı və təbiətin dövriyyəsi ilə bağlı olan bir simvolik məna daşıyır.
Maraqlıdır ki, Azər adı yalnız təqvimdə deyil, həm də coğrafi adlarda, şəxsi adlarda və s. rast gəlinir. Bu, sözün mədəniyyətdəki dərin köklərini və əhəmiyyətini göstərir. Azər ayının qış gündönümünə yaxınlığı, qədim xalqların bu dövrü necə qəbul etmələri və ona necə mənalar yükləmələri barədə də dəyərli məlumat verir. Qısacası, Azər sözü sadəcə bir ayın adı deyil, tarix, mifologiya və mədəniyyət qatlarını özündə əks etdirən zəngin bir semantik yük daşıyır.