Bağırqan sifəti, çox bağıran, qışqırıqçı insanı ifadə edir. Sadəcə "çox bağıran" deyilməklə kifayətlənməyərək, bu söz daha çox, səsini qaldırmaq vərdişinə sahib, hətta bəzən lazımsız yerlərdə və ya həddindən artıq səs tonunda danışmağı sevən bir şəxsi xarakterizə edir. Bu, həmişə mənfi bir konteksdə işlənir, çünki əksər hallarda bağırmaq qıcıqlandırıcı, hörmətsizlik əlaməti və ya nəzarətini itirmə əlaməti kimi qəbul edilir.
Bağırqan insanın səsi yüksək deyil, səsini yüksəltmə meyli ön plana çıxır. O, sözlərinin əhəmiyyətini vurğulamaq üçün, fikrini qarşı tərəfə qəbul etdirmək üçün və ya sadəcə diqqət mərkəzində olmaq üçün bağıra bilər. Bu davranış ətrafdakılarda narahatlıq, əsəbilik və ya qorxu yarada bilər. Bağırqanın "ağlağan" sözü ilə əlaqələndirilməsi də təsadüfi deyil, çünki hər iki söz də həddindən artıq səs çıxarmaqla xarakterizə olunur, lakin "ağlağan" daha çox duyğusal bir kontekstdə, "bağırqan" isə daha çox intensional və ya hətta aqressiv bir kontekstdə istifadə olunur.
Psixoloji baxımdan, bağırqanlıq müxtəlif səbəblərlə əlaqələndirilə bilər: özünə inamın olmaması, stress, əsəbilik, narahatlıq, kommunikasiya bacarıqlarının çatışmazlığı və s. Bu səbəbləri müəyyən edib aradan qaldırmaq bağırqanlıq problemini həll etməkdə mühüm rol oynayır. Beləliklə, "bağırqan" sadəcə bir söz deyil, arxasında mürəkkəb psixoloji və sosial məsələlər gizlənə bilən bir xarakter xüsusiyyətidir.