Bağırma sözü, "bağırmaq" felindən törəmiş bir isimdir. Lüğətlərdə sadəcə olaraq "bağırmaq" hərəkətinin nəticəsi kimi izah edilsə də, gerçəklikdə daha çox qatlı və zəngin bir mənaya malikdir.
Bağırma, səsin güclü və nəzarətsiz şəkildə çıxarılması deməkdir. Bu, sadəcə səs yüksəltməkdən daha çoxdur. Bağırma, duyğuların – qəzəb, qorxu, sevinc, həyəcan və s. – güclü bir ifadəsidir. Səsin tınısı, ritmi və intonasiyası bağırmanın nə dərəcədə şiddətli və hansı duyğunu ifadə etdiyini göstərir. Məsələn, sevincdən bağırma, qorxudan bağırma, ağrıdan bağırma tamamilə fərqli xarakter daşıyır.
Bağırma həmçinin, bir çağırış, xəbərdarlıq və ya kömək istəmək kimi məqsədlər üçün də istifadə oluna bilər. Uzaq məsafədən eşidilmək üçün, diqqəti cəlb etmək üçün bağırmaq əlverişlidir. Bu mənada bağırma, ünsiyyətin bir forması kimi qəbul edilə bilər.
Lakin bağırmanın mənfi tərəfləri də var. Həddindən artıq bağırma səs tellərinə zərər verə bilər, ətrafdakıları narahat edə bilər və hətta qarşıdurmaya səbəb ola bilər. Ona görə də, bağırmanın istifadəsi məqama və vəziyyətə uyğun olmalıdır. Bağırma, hər zaman problem həllinin ən yaxşı yolu deyildir, bəzən daha sakit və nəzakətli ünsiyyət üsulları daha təsirli olur.
Yekun olaraq, bağırma sadə bir səs çıxarma hərəkəti deyil, kompleks bir əməldir ki, o, müxtəlif duyğuları, məqsədləri və nəticələri özündə əks etdirir. Onun istifadəsi diqqətli və məsuliyyətli olmalıdır.