Baqqal (ərəbcədən) – keçmişdə ərzaq mallarının satışı ilə məşğul olan ticarətçi, dükan sahibi. Bu peşə, xüsusilə də 20-ci əsrin ortalarına qədər, Azərbaycanın şəhər və kəndlərində geniş yayılmışdı. Baqqalların dükanları, adətən, kiçik ölçülü, lakin müxtəlif ərzaq məhsulları ilə zəngin olurdu. Onlar un, düyü, şəkər, çay, ədviyyat, quru meyvələr, paxlalılar kimi əsas qida məhsullarını satmaqla yanaşı, bəzən də sabun, kibrit, şam kimi əşyaları da təklif edirdilər.
Baqqalın peşəsi sadəcə mal satmaqdan ibarət deyildi. O, həm də öz müştəriləri ilə sıx əlaqələr qurur, onların ehtiyaclarını bilir, bəzən də borc verirdi. Bu səbəbdən də baqqal, həm ticarətçi, həm də bir növ ictimai həyatın ayrılmaz hissəsi idi. Onların dükanları, qonşular üçün görüş və söhbət məkanı kimi də fəaliyyət göstərirdi.
Atalar sözündə ("Baqqal ölənin borcunu diriyə yüklər") ifadə olunan məna, baqqalların müştərilərinə verdiyi borcların ödənilməsi ilə bağlıdır. Bu, həm baqqalların biznesinin bəzən riskli olduğunu, həm də onların müştərilərlə olan münasibətlərinin etimad və qarşılıqlı məsuliyyətə əsaslandığını göstərir. Sözün mənfi konnoatasiyası, ölümündən sonra borcunun digər şəxslər tərəfindən ödənilməsinin ədalətsizliyini vurğulayır.
Müasir dövrdə "baqqal" termini daha çox köhnəlmiş bir söz kimi qəbul edilir və yerini "ərzaq mağazası" və ya "supermarket" kimi ifadələr tutmuşdur. Lakin, bu söz Azərbaycan mədəniyyətinin və keçmişinin bir parçası olaraq, tarixi yaddaşımızda öz yerini saxlayır.