Baraban: Azərbaycan dilində geniş yayılmış və zəngin tarixə malik olan bir zərb alətidir. Rus dilindən götürülmüş olsa da, onun kökləri qədim zamanlara gedib çıxır və müxtəlif mədəniyyətlərdə özünəməxsus yer tutur. Sadə görünüşünə baxmayaraq, barabanın səsi güclü, ifadəli və emosional ola bilir, müxtəlif musiqi janrlarında, mərasimlərdə və hətta hərbi məqsədlərdə istifadə olunur.
Klassik baraban ümumiyyətlə silindrik formadadır və iki tərəfi də dəri və ya digər membran materiallarla örtülüdür. Bu membranlar ağacdan hazırlanmış çərçivəyə (korpusuna) möhkəm çəkilmiş olur. Alətin səsi çərçivənin ölçüləri, membranın keyfiyyəti və gərginliyindən asılı olaraq dəyişir. Çalğıçı membranlara taxta çubuqlar (çöp) və ya əlləri ilə vuraraq müxtəlif ritmlər və səslər əldə edir.
Barabanın sadəliyinə baxmayaraq, onun çalınması müəyyən bacarıq və təcrübə tələb edir. Ritmin dəqiqliyi, səsin gücü və ifadəliliyi çalğıçının ustalığından asılıdır. Müasir dövrdə barabanlar müxtəlif formalarda, ölçülərdə və materiallardan hazırlanır, həmçinin elektron barabanlar da geniş yayılmışdır. Lakin, əsl barabanın səsi və onun yaratdığı duyğular hələ də unikal və təkrarolunmazdır.
Baraban yalnız bir musiqi aləti deyil, həm də bir simvoldur. O, bayramların, mərasimlərin, hərbi yürüşlərin ayrılmaz hissəsi olub, müxtəlif mədəniyyətlərdə fərqli mənalar daşıyır. Bəzi mədəniyyətlərdə baraban müqəddəs sayılır və ritual mərasimlərində istifadə olunur. Qısacası, baraban sadə bir alətdən çoxdur; o, səsin, ritmin və tarixin birləşməsidir.