Başsağlığı, dərin bir kədərə qərq olmuş bir ailəyə və ya şəxsə duyulan həmdərdliyin, dəstəyin və təsəllinin ifadə edilməsidir. Bu, sadəcə sözlərin deyilməsindən daha çox, bir insanın, ən çətin anlarında tək olmadığını hiss etməsinə kömək edən bir hərəkətdir. Ölümün gətirdiyi dərin kədəri azaltmaq üçün edilən bir cəhddən, bir insanlıq əlamətindən ibarətdir.
Başsağlığı vermək, həm də dərin bir empatiya tələb edir. Sözlər, hər zaman düzgün seçilməli və söylənilmə üslubu diqqətlə nəzərə alınmalıdır. Çünki başsağlığı verən şəxs, özünün həssaslığını və başsağlığı alan şəxsin acısını paylaşmaq istəyini ifadə etməlidir. Sözlərin kifayət etməyəcəyini bilərək, sadəcə varlığınla dəstək olmaq da başsağlığının bir hissəsidir.
Təkcə "başsağlığı" sözünün özünün də tarixi və mədəni bir fonu vardır. Fərqli mədəniyyətlərdə başsağlığı vermənin üsulları və adətləri fərqli olsa da, əsas məqsəd eyni qalır: kədərlənən şəxsə dəstək olmaq, onu tək qoymamaq. Başsağlığı, həm də birlik və həmrəyliyin ifadəsidir, cəmiyyətin bir üzvünün kədərində birgə dayanma əlamətidir.
Başsağlığı vermək, sadəcə təsəlli verici sözlər demək deyil; həm də dinləmək, dəstək olmaq, bir çiyin olmaq deməkdir. Bu, həm də gələcəkdə yardım əlini uzatmaq və dəstəyinizin davamlı olacağının təminatıdır. Başsağlığı vermək, bir insanın həyatındakı ən çətin anlarda ona ümid və səbir aşılamaq deməkdir.