Batdaq sözü Azərbaycan dilində geniş yayılmış bir termindir və əsasən su ilə doymuş, yumşaq, keçilməz torpaq sahəsini ifadə edir. Lüğətlərdə sadəcə "bataq" kimi göstərilsə də, batdağın özünəməxsus xüsusiyyətləri və "bataq" sözündən fərqləndirən incəliklər mövcuddur.
Batdaq, batağın daha sıx, daha hərəkətsiz və daha çətin keçilməz formasını təmsil edir. Bataq nisbətən daha geniş bir anlayışdır və suda bitən bitkilərin, palçıq və suyun qarışığından ibarət sahələri əhatə edir. Batdaq isə əsasən palçıq və sulu torpaqdan ibarət olub, ayaq altında qətiyyən möhkəm dayağı olmayan, insanı və ya heyvanı asanlıqla özünə çəkən bir təhlükə mənbəyidir. Mir Cəlalın misalında göstərildiyi kimi, "dizə çıxan batdaq" ifadəsi bu təhlükəni və hərəkətin çətinliyini vurğulayır.
Batdaqlar, adətən, yağışlı mövsümlərdə daha da təhlükəli hala gəlir. Suyun artması ilə palçıq daha da yumşalır və səthin altında gizlənən boşluqlar insana gözlənilməz tələlər qura bilər. Bu səbəbdən də batdaqlar, ərazinin relyefini, suvarma sistemlərini və hətta ekoloji tarazlığı təsir edən əhəmiyyətli coğrafi amillərdir.
Folklor və ədəbiyyatda batdaqlar tez-tez təhlükə, qaranlıq, sirr və ya hətta ölümlə assosiasiya olunur. Onlar keçilməz maneələr kimi təsvir edilərək, insanın qarşılaşdığı çətinliklərin və maneələrin simvolu ola bilər. "Dizə çıxan batdaq" ifadəsi sadəcə fiziki bir təsvir deyil, həm də həyatın çətinlikləri ilə mübarizəni, əngəlləri dəf etmək üçün sərf olunan səyləri və hətta təhlükəni simvolizə edə bilər.