Bayğın sifət və zərf kimi işlənən bir sözdür və əsasən bir insanın vəziyyətini, hiss və hərəkətlərini təsvir etmək üçün istifadə olunur. Lüğətlərdəki “özündən getmiş, qəşş etmiş, ürəyi keçmiş, bayılmış” kimi təriflər bayğın halının əsas xüsusiyyətlərini ifadə edir, lakin bu sözün ifadə etdiyi duyğu spektrini tam əhatə etmir.
Bayğınlıq, sadəcə huşsuzluq və ya bayılma deyil; daha çox daxili bir boşluq, enerji itkisi, ruhun və bədənin bir növ sönüklüyü hissidir. Bu halda insanın hərəkətləri yavaşlayır, reaksiyaları zəifləyir, ətraf mühitlə əlaqəsi zəifləyir və ya tamamilə kəsilir. Bayğınlıq, yuxuluqdan fərqli olaraq, passiv bir vəziyyət deyil, əksinə, özünü qəbul etməmə, daxili bir çöküntü və hətta bir növ ümidsizlik hissi ilə müşayiət oluna bilər. "Bayğın kimi yatmaq" ifadəsi bu passivliyi əks etdirir, amma bayğınlığın həmişə yuxu ilə müşayiət olunmadığını da vurğulamaq vacibdir.
Bayğınlıq müvəqqəti bir hal ola bildiyi kimi, daha ciddi və davamlı bir vəziyyətin əlaməti də ola bilər. Məsələn, xroniki xəstəliklər, depressiya və ya şiddətli yorğunluq nəticəsində bayğınlıq hissi uzun müddət davam edə bilər. Bu səbəbdən, bir insanın bayğın olduğunu müşahidə etdikdə, səbəbini anlamaq üçün həkimə müraciət etmək vacibdir.
Ədəbiyyatda bayğınlıq, çox vaxt dərin kədər, ümidsizlik və ya faciəvi hadisələrdən sonra insanın ruhi vəziyyətini ifadə etmək üçün istifadə olunur. Bu halda bayğınlıq, fiziki bir əlamət olaraq deyil, daha çox daxili bir dağıntı və ruhun səssiz fəryadı kimi təsvir olunur.