Belibükük sözü Azərbaycan dilində əsasən yaşlı, qocalmış və belinin əyilmiş, bükülmüş olmasını ifadə edən bir sifətdir. Lüğətlərdəki sadə "beli bükülmüş, qocalmış" tərifi sözün ehtiva etdiyi mənaların tamlığını əks etdirmir. Belibükük daha çox fiziki bir durumu deyil, həmin durumun yaratdığı ümumi təsiri, yaşlılığın və keçmişin ağırlığını, bədənin yorğunluğunu və həyatın izlərini özündə əks etdirən bir metaforadır.
Sözün təsviri mahiyyəti onu daha da mənalı edir. "Belibükük kişi" deyərkən sadəcə yaşlı bir kişini deyil, həyatın yükünü çiyinlərində daşıyan, illərin sınağından keçmiş, əyilməsinə baxmayaraq, hələ də möhkəm duruşunu qoruyan bir insanı təsəvvür edirik. Bu təsvir həm fiziki, həm də mənəvi bir tükənməni, lakin eyni zamanda təcrübəni və müdrikliyi özündə birləşdirir.
Doksan yaşlı bir "belibükük kişi" ifadəsi, sadəcə yaşından bəhs etmir. Bu ifadə həmin kişinin həyatının uzunluğunu, çətinliklərini, mübarizələrini və qazandığı təcrübələri qısa və dəqiq şəkildə təsvir edir. Onun bükülmüş beli, həyatın ağırlığı altında əyilmiş, amma ruhən sınmayan bir möhkəmliyi simvollaşdırır. Sözün fonetik quruluşu da onun ifadə etdiyi mənanı gücləndirir; "bükük" sözünün təkrarı və səs uyğunluğu yaşlılığın və əyriliyin təsirini daha da gücləndirir.
Beləliklə, "belibükük" sadə bir sifət olmaqdan kənara çıxaraq, tarixə, təcrübəyə və həyatın ağır yükü altında əyilməsinə baxmayaraq, möhkəm durmağa çalışan bir insan obrazını canlandırır. Bu, onun sadə lüğət mənasından daha çox və daha dərin bir məna ehtiva etdiyini göstərir.