Beşikkərtmə, Azərbaycan etnoqrafiyasında qədim və maraqlı bir adət olaraq, uşaqların, xüsusilə oğlan və qızların, hələ körpəlik dövründən etibarən bir-birinə adaxlı edilməsini ifadə edir. Bu, sadəcə bir adət deyil, həm də iki ailə arasında möhkəm qohumluq bağlarının qurulması, gələcək münasibətlərin təminatı məqsədini daşıyırdı.
Beşikkərtmə adətinin mahiyyəti, iki ailənin razılığı ilə körpələrin "qardaş" və ya "bacı" kimi bir-birinə bağlanmasıdır. Bu bağ, qan qohumluğu qədər güclü olmasa da, ənənəvi cəmiyyətdə çox əhəmiyyət kəsb edirdi. Adətən, ailələr arasında uzun illər davam edən dostluq və qarşılıqlı hörmət əsasında həyata keçirilirdi. Beşikkərtmə, gələcək nəsillər üçün də davamlı bir əlaqənin təminatı kimi qəbul edilirdi.
Bu adətin sosial və iqtisadi cəhətdən də müsbət təsirləri var idi. Ailələr arasında qarşılıqlı dəstək və yardımlaşma daha güclü olur, çətinliklər birgə aşılanırdı. Torpaq əkinçiliyi, heyvandarlıq və digər məişət işlərində bir-birinə kömək etmək ənənəsi beşikkərtmənin əsasını təşkil edirdi. Həmçinin, qohumluq əlaqələrinin genişlənməsi, qəbilə və tayfalar arasında sosial sabitliyin qorunmasına da kömək edirdi.
Zaman keçdikcə, beşikkərtmə adətinin tətbiqi azalmış, müasir dövrdə isə demək olar ki, tamamilə unudulmuşdur. Ancaq bu adətin etnoqrafik əhəmiyyəti danılmazdır və Azərbaycanın mədəni irsinin ayrılmaz bir hissəsini təşkil edir. Beşikkərtmənin öyrənilməsi, Azərbaycan cəmiyyətinin sosial strukturu, ənənələri və dəyərləri haqqında dəyərli məlumatlar verir.