Beytin sözü Azərbaycan dilində əsasən iki əsas mənada işlənir. Birinci və daha çox yayılmış mənası coğrafi bir məkanı ifadə edir. Bu mənada beyn “boş”, “qeyri-məskun”, “yaşayış olmayan” yer kimi təsvir olunur. Təsəvvür edin ki, geniş, səhra kimi uzanan bir ərazi, heç bir yaşayış məntəqəsi, ev, ya da insan əməyinin izlərini daşımayan bir yer. İşte bu səssiz, tərk edilmiş, təbiətin özünəməxsus gözəlliyi ilə hökm sürən məkanlar “beyn” olaraq adlandırılır. Bu, sadəcə boş bir yer deyil, daha çox təbiətin özünə məxsus sakitliyini və tərk edilmişliyin əsrarəngiz aurasını özündə əks etdirən bir məkandır.
Beytin sözünün ikinci mənası isə insanın vəziyyətinə aiddir. Bu mənada “beyn” “sərbəst”, “azad”, “işsiz”, “bəlkə də bir az da bikar” olmaq halını bildirir. Belə bir şəxs hər hansı məsuliyyətdən, yükdən azaddır; işlə məşğul deyil. Ancaq bu, mənfi bir məna daşımaq məcburiyyətində deyil. Beytin bir insan üçün özünü tapmaq, yeni istiqamətlər müəyyən etmək, yaradıcılıqla məşğul olmaq üçün də fürsət ola bilər. İşsizliyin məcburiyəti ilə beyn olmaq arasında əsaslı fərq var. Birinci halda məcburiyyət, ikinci halda isə seçim, özünəməxsus bir azadlıq hiss olunur. Bu mənada beyn olmaq, gündəlik həyatın qayğılarından arınıb özünə yeni bir yol tapmaq üçün vaxt ayırmaq, özünü yenidən kəşf etmək anlamına gələ bilər.