Bədəvi sifəti ərəb mənşəli olub, köçəri həyat tərzi sürən, çöllərdə yaşayan insanları ifadə edir. Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, kökündə olan "bədəv" sözü "çöl", "səhra" mənasını verir. Beləliklə, bədəvi sözü həmçinin "səhra əhli", "çöl sakini" kimi də izah edilə bilər.
Bədəvilər tarix boyu müstəqil və azad həyat tərzi ilə tanınıblar. Onların həyatı sərt təbiət şəraitinə uyğunlaşma, maldarlıq, ovçuluq və köçəri həyat tərzinin tələblərini yerinə yetirmə ətrafında qurulub. Bu səbəbdən, bədəvi həyatı cəsarət, müstəqillik, özünəinam və təbiətə uyğunlaşma bacarığı ilə əlaqələndirilir.
Ədəbiyyatda və incəsənətdə bədəvilər tez-tez azadlıq, sərbəstlik və təbiətlə vəhdətin simvolu kimi təsvir olunurlar. Onların romantikləşdirilmiş təsvirləri əsrlər boyu müxtəlif əsərlərdə öz əksini tapmışdır. Lakin, bədəvi həyatının həm də çətinlikləri, qıtlıqları və mübarizələri var idi. Qədim dövrlərdən müasir dövrə qədər onların həyat tərzi və mədəniyyəti böyük maraq doğurur.
Müasir dövrdə "bədəvi" termini həm köçəri həyat tərzi sürən insanlar üçün, həm də metaforik mənada, azad ruhlu, müstəqil və sərbəst düşünən insanlar üçün istifadə olunur. Beləliklə, "bədəvi" sözünün mənası sadəcə coğrafi və sosial təsnifatdan daha geniş bir məna kəsb edir və həyat fəlsəfəsi ilə əlaqələndirilir.