Bədgüman [fars.] sifət. Həqiqətə əsaslanmadan, yalnız zənn və ehtimallara söykənərək bir şey haqqında mənfi düşüncələr bəsləyən, pis fikirdə olan, şübhə edən şəxsə aiddir. Bu, sadəcə şübhədən daha qatı bir münasibətdir; bədgümanlıq, əsaslı bir sübuta ehtiyac duymadan, əvvəlcədən mənfi bir qərar qəbul etmək deməkdir. Həqiqəti öyrənmək istəyi az, əksinə, öncədən qəbul edilmiş mənfi qənaəti təsdiqləmək meyli üstündür.
Bədgümanlıq, etibarsızlıq və şübhəçiliklə əlaqəli olsa da, onlardan fərqlənir. Şübhə edən kəs hələ qərar verməyib, araşdırma aparmaq istəyir; bədgüman kəs isə artıq mənfi qərarını verib və əlavə məlumat almaqda maraqlı deyil. Onun fikri öncədən formalaşıb və bunu dəyişməyə hər hansı bir əsaslı sübut onu razı sala bilməz. Bu, həm də subyektiv bir münasibətdir; bədgümanlıq həqiqətin obyektiv təhlilinə deyil, öz subyektiv hisslərinə əsaslanır.
Tarix boyu bədgümanlıq bir çox hadisənin səbəbi olub, qarşıdurmalara, anlaşılmazlıqlara və hətta müharibələrə gətirib çıxarıb. İnsanların bir-birlərinə qarşı bədgümanlıq hissi bəsləmələri etimadın pozulmasına, sosial əlaqələrin zəifləməsinə və cəmiyyətdə gərginliyin artmasına səbəb olur. Ona görə də, bədgümanlıqdan uzaq durmaq, həqiqəti axtarmaq və digərlərinə qarşı açıq fikirli olmaq çox vacibdir.
Psixologiya baxımından, bədgümanlıq, özünəinam çatışmazlığı, keçmiş travmaları və ya başqa psixoloji amillərlə əlaqələndirilə bilər. Bəzən, bədgümanlıq müdafiə mexanizmi kimi çıxış edir, insanı potensial təhlükələrdən qorumağa çalışır. Lakin, həddindən artıq bədgümanlıq sosial həyata mənfi təsir göstərir və insanın həyat keyfiyyətini aşağı sala bilər.