Şəkk-şübhə (ər. şək - şübhədən) – İnanmamaq, bədgümanlıq, əmin olmamaq hissi və ya vəziyyətidir. Ərəb dilindən gələn iki sözün birləşməsindən əmələ gəlmişdir. Hər iki söz də eyni mənaya malik olsa da, birlikdə istifadə edilərək mənanı daha da gücləndirir və əminliyin tam olaraq olmamasını vurğulayır.
Mənşəyi: "Şəkk" və "şübhə" sözləri hər ikisi də əslində ərəb mənşəlidir və “şəkk” fikirdə, qərar və əminlikdə qeyri-müəyyənlik, “şübhə” isə bir şeyin doğruluğuna, əslliyinə şübhə etmək, inanmamaq mənalarını ifadə edir. Azərbaycan dilində bu iki söz sinonim kimi istifadə olunur, ancaq bəzən onların arasında incə bir fərq də qeyd etmək olar. "Şəkk" daha çox daxili bir tərəddüdü, qarşıdurmanı, qərarsızlığı ifadə edir, halbuki "şübhə" xarici bir amilə, sübuta əsaslanan inanmamağı ifadə edə bilər.
İstifadəsi: "Şəkk-şübhə" ifadəsi adətən bir şeyin doğruluğuna tam əminlik olduqda, hər hansı bir şübhənin olmamasını bildirmək üçün işlədilir. Mənfi mənada istifadə olunmur. Məsələn:
- "Bu işin şəkk-şübhəsi yoxdur." (Yəni, işin doğruluğuna şübhə yoxdur, tamamilə əminik.)
- "Onun dürüstlüyündə heç bir şəkk-şübhə yox idi." (Tam əmin idilər ki, o dürüstdür.)
- "Mən onun sözlərinə şəkk-şübhə ilə yanaşıram." (Onun sözlərinə tam inanmıram, şübhə edirəm.) - Bu cümlədə istifadə, "şəkk-şübhə" ifadəsinin şübhə ifadə etmək üçün də istifadə oluna biləcəyini göstərir.
Sinonimləri: Şübhə, şübhəsizlik, inanmamaq, əminsizlik, tərəddüd, qeyri-müəyyənlik.
Antonomləri: Əminlik, inanc, yəqinlik.