Bədihə sözü ərəb mənşəli olub, fikirləşmədən, qabaqcadan hazırlaşmadan, anlıq ilhamla söylənən söz, şeir, musiqi və ya hər hansı digər sənət əsərinə deyilir. Bu, sadəcə öncədən hazırlanmış bir mətni təkrarlamaq deyil; bədihənin əsasını improvizasiya, yaradıcılıq və anlıq ilham təşkil edir. Sözün söhbətə, müzakirəyə və ya hər hansı bir hadisəyə sürətli və uyğun cavab vermə qabiliyyətini ifadə edən “hazırcavablıq” mənası da vardır.
Bədihə, xüsusilə aşıq və bədihəçi sənətinin ayrılmaz hissəsidir. Aşıqlar, sazın sədaları altında, dinləyicilərin tələblərinə və səhnədəki vəziyyətə uyğun olaraq, improvizasiya edərək şeirlər, rədiflər və nəğmələr yaradırlar. Bu, sənətkarın yüksək yaradıcılıq qabiliyyətini, zəngin söz ehtiyatını və sözləri sərbestcə idarə etmə bacarığını nümayiş etdirir. Həmçinin, bədihənin ifaçılıq məharəti də vacibdir; sözlərin ifadəli şəkildə, duyğu ilə çatdırılması bədihənin təsirini artırır.
Tarix boyu bədihə sənəti bir çox mədəniyyətdə mövcud olmuşdur. Fərqli dillərdə və mədəniyyətlərdə özünəməxsus xüsusiyyətlərə malik olsa da, əsas mahiyyəti – hazırlaşmadan, anlıq ilhamla yaradıcılıq – dəyişməz qalır. Bədihə, sənətkarın spontanlıq və yaradıcılıq qabiliyyətini göstərən əsl sınaq meydanıdır və həm ifaçı, həm də dinləyici üçün heyranedici və unudulmaz bir təcrübədir.