Bəkarət (ər. بكارة - bakāra) sözü əsasən iki əsas mənada işlənir. Birincisi və ən geniş yayılmış mənası bioloji bəkarətdir, yəni qadının cinsi əlaqədə olmaması vəziyyəti, qızlıq pərdəsinin bütövlüyü deməkdir. Bu mənada bəkarət, qadının cinsi təcrübəsizliyini, fiziki baxımdan bakirəliyini ifadə edir. Tarixən və bəzi mədəniyyətlərdə bu vəziyyət qadının namusunun, təmizliyinin göstəricisi kimi qəbul edilib və böyük əhəmiyyət kəsb edib. Lakin müasir dövrdə bəkarətin bu tərifi getdikcə daha çox tənqid olunur, çünki cinsi təcrübəsizliyi qadının dəyəri və əxlaqı ilə bağlamaq ədalətsiz və sözdə “təmizlik” anlayışının fiziki bir əlamətə endirilməsidir.
Bəkarətin ikinci mənası isə məcazi mənada işlənir və təmizlik, saflıq anlayışını ifadə edir. Bu mənada bəkarət, həm maddi, həm də mənəvi saflıq, paklıq, ləkəsiz olmaq mənasını daşıyır. Məsələn, “təbiətin bəkarəti”, “ruhsal bəkarət” ifadələri insan əli dəyməmiş, pozulmamış, əsil, orijinal bir vəziyyətin ifadəsini verir. Bu istifadə daha geniş məna kəsb edir və mədəniyyətlərə, kontekstə görə müxtəlif interpretasiyalar ala bilər. Bir sözlə, bu mənada bəkarət, bir şeyin ilk vəziyyətini, təmizliyini vurğulayır.
Qeyd etmək lazımdır ki, bəkarətin bioloji və məcazi mənaları arasında böyük fərq vardır və bu fərqi aydınlaşdırmaq vacibdir. Bioloji bəkarət fiziki bir hal olaraq objektiv ölçülə bilən bir əlamətdir, məcazi mənada istifadə olunan bəkarət isə daha çox subyektiv və metaforik bir anlayışdır. Hər iki məna da tarixən və müasir cəmiyyətlərdə müxtəlif fikirlərə, mübahisələrə və müxtəlif mədəni anlayışlara səbəb olmuşdur.