Bələk sözü Azərbaycan dilində körpənin bədənini sarıyaraq qorumaq, isti saxlamaq və hərəkətlərini məhdudlaşdırmaq məqsədilə istifadə edilən parça və ya toxumadan hazırlanmış sarğı deməkdir. Sadəcə bir "qundaq" deyil, daha çox körpənin həyatının ilk dövrlərində, hələ özünü idarə edə bilmədiyi vaxtlarda təhlükəsizliyini və rahatlığını təmin edən bir vasitədir. Bələk, körpənin həssas bədənini xarici təsirlərdən qoruyur, əzələlərinin qeyri-iradi hərəkətlərindən qaynaqlanan narahatlıqları azaldır və isti saxlayır.
Tarixi kontekstə nəzər salsaq, bələyin yalnız praktik funksiyası yox, həm də simvolik əhəmiyyəti olduğunu görərik. Körpənin bələyə bürünməsi, onu himayə altına alınmış, qorunmuş və sevgi ilə əhatə olunmuş hiss etdirir. Bələk, yeni həyata başlayan körpənin dünyaya etibarlı bir şəkildə girişinin simvoludur. Ana üçün bələk, körpəsinə olan sonsuz sevgisinin və qayğısının ifadəsidir.
Müasir dövrdə bələyin istifadəsi azalsa da, köhnə nəsil hələ də bu sözü və onun ifadə etdiyi istilik, qorunma və təhlükəsizlik duyğusunu yadda saxlayır. Ədəbiyyatda istifadə edilən "bələkdən təzə çıxıb" ifadəsi, körpənin çox kiçik və zərif olduğunu vurğulayaraq, onun təcrübəsizliyini və kövrəkliyini göz önünə sərir. Bu, həm də zamanın keçməsini, körpənin böyüməsini və müstəqil həyata hazırlaşmasını ifadə edə bilər.
Beləliklə, bələk sadə bir sarğı deyil, mədəniyyətimizin bir parçası, körpənin həyatının ilk günlərini əhatə edən sevgi, qayğı və təhlükəsizliyin simvoludur. Onun mənasını anlamaq, keçmişimizlə bağımızı qorumaq və milli kimliyimizə dərin bir anlayış əldə etmək baxımından əhəmiyyətlidir.