Bəng (fars. بنگ) – qədim dövrlərdən bəri insan tərəfindən istifadə olunan, Cannabis sativa bitkisinin toxumlarından və ya çiçəklərindən əldə edilən bir neçə fərqli narkotik maddəni əhatə edən ümumi bir termindir. Bu terminin mənası müxtəlif mədəniyyətlərdə və kontekstlərdə dəyişsə də, ümumiyyətlə, psixoaktiv təsir göstərən və asılılıq yarada bilən maddələrə işarə edir.
Bəngin ən geniş yayılmış iki forması bəng otu (Cannabis sativa bitkisinin özü) və həşişdir. Bəng otu, bitkinin quru yarpaqları, çiçəkləri və gövdələrindən hazırlanır və adətən siqaret kimi çəkilir və ya qida məhsullarına əlavə edilir. Həşiş isə bitkinin resinindən (yağın yapışqan hissəsindən) sıxılmış bir formada əldə edilir və daha yüksək THC (tetrahidrokannabinol) konsentrasiyası ehtiva edir. THC, bəngin psixoaktiv təsirindən məsul olan əsas kimyəvi maddədir.
Bəngin tarixi min illərə uzanır. Arxeoloji tapıntılar göstərir ki, bəng otu min illər öncə Asiyada, xüsusilə də Çində, dini mərasimlərdə və tibbdə istifadə olunub. Sonralar isə ticarət yolları vasitəsilə dünyanın digər bölgələrinə yayılıb. Bu gün bəngin istifadəsi müxtəlif mədəniyyətlərdə müxtəlif qəbul görür; bəzi yerlərdə tam qadağan olunmuş, bəzilərində isə tibbi məqsədlə istifadəsi leqallaşdırılmışdır.
Bəngin təsiri istifadə olunan formanın növü, istifadə edilən miqdar və istifadəçinin fərdi fiziologiyasından asılı olaraq dəyişir. Ümumi təsirlər arasında euforiya, rahatlama, zaman və məkan hissinin dəyişməsi, artan iştah, qızartı və ürək döyüntüsünün sürətlənməsi yer alır. Lakin bəngin həm də ciddi yan təsirləri var. Uzunmüddətli istifadə psixoz, narahatlıq, depressiya, yaddaş problemləri və asılılığa səbəb ola bilər.