Bəni [ər.] sözü əsasən "övlad", "oğullar" mənasında işlənir. Bu, ərəb mənşəli bir sözdür və qəbilə, nəsil, ailə kimi daha geniş bir məna da daşıya bilər. Yəni, yalnız "uşaq" mənası ilə məhdudlaşmır, həmçinin bir atadan törəyən bütün nəsli, qohumları da əhatə edə bilər. Bu baxımdan, "bəni" sözü qəbiləvi əlaqələri və mənşəyi vurğulamaq üçün də istifadə olunur.
Daha maraqlı tərəfi isə "Bəni-Adəm" ifadəsində özünü göstərir. Bu, "Adəmin övladları", yəni "insanlar", "adamlar" mənasındadır. İnsanlığın ümumiyyətlə Adəm əleyhis-səlamdan törədiyinə olan inancı əks etdirən bu ifadə, Quran və dini ədəbiyyatda geniş yayılmışdır. "Bəni-Adəm" ifadəsi insana ümumi olaraq aid edilməklə yanaşı, bəşəriyyətin birliyini, bir-birinə bağlılığını və ümumi mənşəyini də vurğulayır. Bu ifadənin istifadəsi, həm də söhbət edilən hadisənin, fikrin bütün insanlar üçün əhəmiyyət kəsb etdiyini göstərmək məqsədilə də ola bilər.
Səməd Vurğun şeirində verilən misal ("Mən bəni-adəm üçün görməmişəm səcdə ola.") bu mənanı gözəl əks etdirir. Şair burada özünün heç bir insan qarşısında baş əymədiyini, təslim olmadığını bildirir. "Bəni-Adəm" ifadəsi ilə şair özünün bütün insanlara bərabər münasibətini ifadə edir və bu bərabərlik prinsipinə əsaslanaraq, heç kimə səcdə etməyəcəyini vurğulayır.