Bənzəmək feli, iki və ya daha çox varlığın bir-birinə oxşarlığını, müəyyən əlamətlərdə oxşayışlarını ifadə edir. Sadəcə "oxşamaq"dan daha geniş məna kəsb edərək, bu oxşarlığın dərəcəsini, əhatə dairəsini və hətta bəzən illüziyanı da özündə əks etdirə bilir. Oxşamaq daha səthi bir müqayisəni ifadə edərsə, bənzəmək daha dərin bir oxşarlığa, bəzən isə oxşarlıq illüziyasına işarə edir.
Nəsimi və Füzuli misallarında da bu fərq aydın görünür. Nəsiminin "yanaq üzrə saçın tovuza bənzər" misalında, saçın tovuz lələklərinə sadə bir oxşarlığı deyil, forma və rəng baxımından müəyyən bir bənzərlik vurğulanır. Bu bənzərlik tam olmasa da, gözə çarpan və təsvirə rəng qatan bir detaldır. Füzuli isə "daşə bənzər bağrı" deyərkən, daha çox hissiyyatsızlığı, sərtliyi ifadə etmək üçün bənzətmədən istifadə edir. Bu halda, bənzəmək, fiziki oxşarlıqdan daha çox, mənəvi və ya xarakter əlamətlərinin oxşarlığını bildirir. Beləliklə, bənzəmək, sadə bir oxşarlığın kənarında, daha mürəkkəb müqaisələrə və metaforik mənalara yol açır.
Bənzəməyin əhatə etdiyi mənaların müxtəlifliyi onu zəngin və ifadəli bir fel edir. Bu felin mənası, kontekstdən asılı olaraq, forma, rəng, ölçü, xarakter, keyfiyyət və ya hətta funksiya əlamətlərindəki oxşarlıqları ifadə edə bilər. Ona görə də, bənzəmək sadəcə bir söz deyil, ədəbiyyatda və gündəlik danışıqda geniş istifadə olunan, mənalarının zənginliyi ilə seçilən bir vasitədir.