Bənzətmək (f.): Bu feil, iki və ya daha çox varlıq, hadisə və ya anlayış arasında oxşarlıq qurmaq, onları bir-birinə oxşatmaq mənasını verir. Sadəcə görünüş və ya xarici əlamətlərin oxşarlığını ifadə etməklə yanaşı, daha dərin, mahiyyətə toxunan bənzətmələr də mümkündür. Bənzətmə, müqayisənin daha incə və bədii bir formasıdır, oxşarlıqların vurğulanması vasitəsilə yeni mənaların, duyğuların və təəssüratların yaradılmasına xidmət edir.
Bənzətmənin əsas funksiyası, bilinməyən və ya mürəkkəb bir anlayışı, daha tanış və anlaşıqlı bir şeylə müqayisə edərək izah etməkdir. Bu, oxucunun və ya dinləyicinin daha asan başa düşməsinə və yeni məlumatı daha yaxşı qavramasına kömək edir. Bənzətmənin köməyi ilə abstrakt ideyalar konkretləşdirilir, həmçinin əsərlərə poetiklik və ifadəlilik qatılır.
Nəsiminin misrasında ("Bənzətməz anın yüzini ayə Nəsimi, sor nədən") bənzətmənin məhdudluğu, mümkün olmaması ifadə olunur. Şair öz üzünün ayə bənzəmədiyini vurğulayır. Digər misrada isə ("Əhli-təmkinəm, məni bənzətmə, ey gül, bülbülə") bənzətmə, bənzədilən obyektin özünəməxsus xüsusiyyətlərini vurğulayaraq, müəyyən bir keyfiyyətinə işarə edir. Burada şair özünü bülbülə bənzətməməyi xahiş edir, çünki o, təmkinlidir və bülbülün ehtiraslı təbiətinə uyğun deyildir. Bu misallar bənzətmənin həm oxşarlıq, həm də fərqliliyi qabartmaqda necə güclü alət olduğunu göstərir.
Beləliklə, bənzətmək sadəcə oxşatmaq deyil, dərin mənaların ifadə edilməsi, müqayisənin incə sənəti və yeni təəssüratların yaradılması üçün güclü bir vasitədir. Ədəbiyyatda, elmdə və gündəlik həyatımızda tez-tez istifadə olunan bənzətmə, düşüncəmizi dəqiqləşdirir, duyğularımızı ifadə edir və dünyanı daha yaxşı anlamağımıza kömək edir.