Bəstə sözü fars mənşəli olub, əsasən köhnə Azərbaycan ədəbiyyatında işlənmişdir. Müasir Azərbaycan dilində nadir hallarda rast gəlinir və əksər hallarda tarixi mətnlərdə, xüsusilə də şeirlərdə qarşılaşmaq mümkündür. Lüğətlərdə sadəcə "bağlı" mənası verilsə də, əslində sözün konteksti nəzərə alınaraq mənası daha geniş şəkildə izah edilməlidir.
Vaqifin misalında olduğu kimi, "bəstə" sözü sadəcə "bağlı" olmaqdan daha çox, bir növ "məftunluq", "heyranlıq", "vəsf edilən şəxsin gözəlliyi ilə bağlı düşüncələrdə olmaq" vəziyyətini ifadə edir. Burada "bəstədir" ifadəsi, şairin gözəl qızın gözəlliyinə o qədər məftun olduğunu, fikirlərinin, xəyallarının tamamilə bu gözəlliklə bağlı olduğunu göstərir. Yəni, şairin bütün diqqəti, bütün varlığı bu gözəl qıza "bağlı", "bəstə"dir.
Beləliklə, "bəstə" sözünün mənasını yalnız "bağlı" kimi təqdim etmək yetərli deyil. Daha dəqiq və geniş mənada, "bəstə" sözü şairin və ya danışanın fikirlərinin, duyğularının bir mövzuya, adətən gözəl bir şeyə, tamamilə bağlanmasını, o mövzuya tamamilə məftun olmasını ifadə edir. Bu mənada, "bəstə" sözü müasir Azərbaycan dilindəki "məftun olmaq", "heyran olmaq", "vəcdə gəlmək" kimi ifadələrin köhnə bir sinonimi sayıla bilər.
Sözün maraqlı tərəfi də budur ki, "bəstə"nin musiqi ilə əlaqəsi də ola bilər. Çünki musiqi də insanı özünə bağlayır, fikirlərini, duyğularını özünə yönəldir. Bu baxımdan, "bəstə" sözünün köhnə bir çoxmənalı söz olduğunu və mənasının kontekstdən asılı olaraq dəyişə biləcəyini demək olar.