Məftun (ər. مَفْتُون) sifəti olaraq əsasən "vurğun", "özünü unudacaq dərəcədə vurulmuş", "eşqə giriftar" mənalarını ifadə edir. Ancaq bu sadə təriflər, sözün zəngin məna dünyasını tam əks etdirmir. Məftunluq, sadəcə bir hissin intensivliyi ilə deyil, həm də bu hissin insanı bütövlüklə ələ keçirməsi, düşüncə və davranışlarını tamamilə dəyişməsi ilə səciyyələnir.
Məftun olan insan, özünü tamamilə sevdiyi obyektə həsr edir, onunla bağlı hər şeyə qərq olur. Bu, bir növ hipnoz və ya sehr kimi təsir bağışlayır; sanki məftun olan şəxs öz iradəsini itirir və sevdiyi varlığın təsiri altında tamamilə aciz qalır. Bu mənada, məftunluq, sadəcə sevgi deyil, daha dərin, daha güclü, hətta təhlükəli bir duyğu vəziyyətini ifadə edir. O, insanı real həyatdan uzaqlaşdırıb, xəyallar aləminə aparır.
Ədəbiyyatda məftunluq tez-tez metaforik mənada da işlədilir. Məsələn, bir insanın gözəlliyindən, təbiətin möhtəşəmliyindən, incəsənətin sehrindən məftun olmaq, bu hadisələrin insanı heyran edərək, onun duyğularını və düşüncələrini ələ keçirməsini bildirir. Belə hallarda, məftunluq hissi daha geniş mənada, hər hansı bir hadisənin, obyektin və ya şəxsin insanı valeh etməsini, onun ruhuna dərin təsir göstərməsini ifadə edir.
Kamranın Səidə xanımı “məftun baxışlarla süzməsi” misalında isə, baxışların ifadə etdiyi hisslərin gücü və dərinliyi ön plana keçir. Bu, sadəcə baxış deyil, ruh dünyasının pəncərəsindən görünən dərin bir sevgi, həsrət və ya ehtiramın ifadəsidir. Məftun baxışlar insanı özünə çəkir, onu cəlb edir və unudulmaz təəssüratlar yaradır.