Bığ – Kişilərin üst dodaqlarının üstündə bitən və ümumiyyətlə qırxılmamış saxlanan tük topasıdır. Bu, kişiliyin, yetkinliyin və bəzən də sosial statusun simvoludur. Bığların sıxlığı, uzunluğu, forması və baxımı müxtəlif mədəniyyətlərdə və tarixi dövrlərdə fərqli mənalar daşıyıb.
Tarix boyu bığ müxtəlif üslublarda – qısa və səliqəli, uzun və dalğalı, fırçalı və ya qıvrılmış şəkildə – yetişdirilib. Hər bir üslub özünəməxsus xarakter və şəxsiyyət xüsusiyyətlərini ifadə edib. Məsələn, bəzi mədəniyyətlərdə uzun və qalın bığ güc, şərəf və nüfuzun əlaməti sayılırdı, digərlərində isə daha qısa və səliqəli bığlar zəriflik və incəliyin simvolu olub.
Bığların forması və baxımı ilə bağlı adət-ənənələr mədəniyyətdən mədəniyyətə, hətta ailədən ailəyə dəyişir. Bəzi kişilər bığlarını müəyyən bir formaya salmaq üçün xüsusi vasitələrdən istifadə edirlər, bəziləri isə təbii halda saxlayırlar. Bığların qulluğu, təmizliyi və formalarının saxlanması da bir sənət sayıla bilər.
Ədəbiyyatda və incəsənətdə bığ tez-tez kişilərin xarakterini və sosial statusunu vurğulamaq üçün istifadə olunur. Bığlar qəhrəmanların, qocamanların və ya xarakterik simvolların təsvirində vacib detallar kimi çıxış edir.
Qısacası, bığ sadəcə üz tükü deyil, tarixən formalaşmış, mədəniyyətlərə və dövrlərə bağlı olan bir simvoldur. O, həm kişi kimliyinin, həm də sosial mənsubiyyətin ifadə vasitəsi kimi çıxış edir.