Biləzzət ( [fars. bi… və ər. ləzzət] ) sifəti, əsasən Azərbaycan dilində, "ləzzətsiz", "dadsız", "sönük", "hovsuz" mənalarında işlənir. Fars dilindən "bi-" (bə- , yox, olmayan) ön şəkilçisi və ərəb dilindən "ləzzət" (dad, zövq, həzz) sözünün birləşməsindən əmələ gəlmişdir. Beləliklə, biləzzət sözü etimoloji olaraq "ləzzəti olmayan" kimi tərcümə edilə bilər. Bu, sadəcə dad hissinə deyil, daha geniş mənada hər hansı bir əsərin, hadisənin, və ya şeyin zövqsüz, maraqsız, cazibəsiz olmasına da işarə edə bilər.
Misal olaraq, "biləzzət yemək" deyəndə sadəcə dadı pis deyil, həm də tərkibi, görünüşü, hazırlanma tərzi ilə də cazibəsiz olan yeməyi nəzərdə tuturuq. Eynilə, "biləzzət məqalə" deyəndə maraqsız, monoton, quru və oxucuda heç bir hissiyat oyada bilməyən bir mətn təsəvvür edilir. Sözün istifadəsi kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilər, lakin həmişə müəyyən bir çatışmazlığı, əskikliyi, dəyərsizliyi ifadə edir.
Ədəbiyyat nümunəsindəki ("Olmasa qabil əgər dəhr cəfa verməz ona; Təm biləzzət olanda necə dəndanə dəyər?") misra isə biləzzətin mənfi bir keyfiyyət kimi təsvirini daha aydın göstərir. Əgər bir şey "biləzzət"dirsə, o, əziz deyil, dəyərsizdir və ona əziyyət verilməyə dəyməz. Bu da sözün həm dad, həm də ümumi qiymət baxımından mənfi bir məna kəsb etdiyini vurğulayır.