Brəhmənizm, hind dininin ən qədim və əsasən Vedalarda öz əksini tapan formasıdır. Brəhmənlikdən, yəni Brahman (Brahma) tanrısına və onun qanunlarına inamdan irəli gələn bu dini-fəlsəfi sistem əsrlər boyu inkişaf edərək, hinduizmin müxtəlif məzhəblərinin əsasını qoymuşdur.
Brəhmənizmin əsasını təşkil edən Brahman, kainatın əbədi, dəyişməz və mütləq prinsipi, hər şeyin mənbəyi və sonudur. O, həm yaradıcı, həm də məhv edici qüvvə kimi təsəvvür edilir. Brəhmənizmdə fərdin Brahmanla birləşməsi, nirvanaya çatması ən ali məqsəd sayılır. Bu birləşmə, özünü inkar etmə, dünyəvi istəklərdən azad olma və riyazət yolu ilə əldə edilir.
Vedalarda təsvir olunan qurbanlar, mantarlar və ritual təcrübələr Brəhmənizmin mühüm tərkib hissələrindən idi. Bu rituallar, Brahmanla əlaqəni gücləndirmək və kosmik tarazlığı qorumaq məqsədi daşıyırdı. Brahmanlar – Vedaların müqəddəs mətnlərini öyrənən və rituaları icra edən kahinlər – Brəhmənizmin sosial iyerarxiyasında xüsusi mövqe tuturdu.
Brəhmənizm zamanla Upanişadlar, Bhagavad Gita və digər fəlsəfi əsərlərin yaranması ilə daha da zənginləşmişdir. Bu əsərlərdə Brahman anlayışı daha da dərinləşmiş, fəlsəfi və metafiziki aspektləri ön plana çıxmışdır. Brəhmənizmin təsiri altında yoga, vedanta və sanskrit ədəbiyyatı kimi sahələr inkişaf etmişdir. Müasir hinduizmin əsasını qoyan Brəhmənizm, insan həyatının mənası, kainatın sirrləri və ruh-maddi əlaqəsi barədə dərin fəlsəfi fikirlər təqdim edir və bu günə qədər dünyanın müxtəlif mədəniyyətlərinə təsirini göstərir.