Buğum-buğum: Bu zərf, bir şeyin hissə-hissə, parçalara bölünmüş, bənd-bənd, kəsikkəsik və ya qırıntılı halda olduğunu ifadə edir. Sadəcə fiziki parçalanmanı deyil, həm də hisslərin, düşüncələrin və ya hadisələrin dəqiq olmayan, səpələnmiş, ardıcıl olmayan bir şəkildə təqdim edilməsini bildirir. Mətndəki nümunədə ("doğransam buğum-buğum") fiziki bir parçalanmadan daha çox, qəlb və ruhun müxtəlif, bir-birinə uyğun gəlməyən hisslərlə dolu olduğunu, duyğuların qarışıq və ardıcıl olmayan bir şəkildə yaşandığını göstərir.
Bu sözün təsviri gücü, sadəcə “parça-parça” ifadəsindən daha çoxdur. "Buğum-buğum" sözü, hisslərin dağınıqlığını, bütövlüyün pozulmasını daha təsirli şəkildə çatdırır. Buğumluq, həmçinin bir qədər də sarsıntı, qırılma və ya dərin əzab hissi ilə əlaqələndirilə bilər. Sözün təkrarı ("buğum-buğum") bu hisslərin şiddətini və davamlılığını vurğulayır.
Dilçilik baxımından, "buğum-buğum" sözü onomatopeyanın (səs təqlidi) elementlərini özündə ehtiva edir. Sözün səsi, bir şeyin qırılması və ya parçalanması səsini xatırladır və bununla da sözün mənasını daha təsirli şəkildə ifadə edir. Bu cür sözlər, ədəbi dilin zənginliyini və ifadə imkanlarını artırır, yazıda daha canlı və emosional təsvirlər yaratmağa imkan verir.
Ümumiyyətlə, "buğum-buğum" sözü Azərbaycan dilinin ifadəlilik və rəngarəngliyini göstərən təsirli bir zərfdir. Bu sözün istifadəsi mətnə dərinlik, duyğusal rəng və təsvirin canlılığını qazandırır.