Burum-burum zərfi, əsasən şifahi dilçiliyimizdə geniş istifadə olunan, hərəkət və ya hadisənin təsvirində intensivliyi və davamlılığı vurğulayan bir ifadədir. Sözün kökü olan "burum" (burulma, bükülmə mənasında) ilə əlaqələndirilərək, qarın ətrafa yayılan, hər tərəfə dolanan, davamlı və intensiv şəkildə yağmasını təsvir edir.
Aşıq Kərəmin misalında olduğu kimi, "burum-burum qar gəlir" ifadəsi sadəcə "qar yağır" ifadəsindən daha çox məlumat verir. "Burum-burum" zərfi, qarın intensivliyinə, sürətinə və əhatə dairəsinə işarə edir; sanki qar küləklə birlikdə burulub-dönərək hər tərəfi bürüyür. Bu, təsviri daha canlı və təsirli edir.
Lüğətlərdə "burum-burum"un yalnız "burum (1-ci mənada) halında" kimi qısa izahı, onun ifadə gücünü tam əks etdirmir. Çünki "burum-burum" sadəcə "burum"un təkrarı deyil, təsvirin intensivləşdirilməsi üçün istifadə olunan bir stilistik vasitədir. Onun fonetik quruluşu da (burum-burum) təkrarlanan səslər vasitəsilə qarın davamlılığını və intensivliyini daha da vurğulayır.
Beləliklə, "burum-burum"un mənasını yalnız "burum halında" kimi izah etmək kifayət deyil. Onun ifadə etdiyi davamlılıq, intensivlik, burulğanlıq kimi mənalar da dəqiq şəkildə ifadə olunmalıdır. Bu zərf, Azərbaycan dilinin zəngin ifadə vasitələrindən biri olaraq, ədəbiyyatımızda təsviri dilin canlılığını artırmaq üçün istifadə olunur.