Burunotu – Azərbaycan dilində geniş yayılmış bir termin olub, əsasən tütünün buruna çəkilən toz halına gəlmiş formada istifadəsinə aiddir. Lüğətlərdə sadəcə "buruna çəkilən tütün tozu" kimi təqdim olunsa da, onun mənası və istifadəsi daha geniş və rəngarəngdir.
Tarixən burunotu, xüsusilə də Şərq mədəniyyətlərində, sosial ünsiyyətin, statusun və hətta müalicənin bir elementi kimi mövcud olmuşdur. Fərqli tütün növlərindən hazırlanan burunotu, həm dad, həm də təsir baxımından müxtəliflik göstərir. Yüksək keyfiyyətli burunotu, əl işlənməsi və xüsusi qarışıqların istifadəsi ilə seçilirdi. Bu, ona elit bir məhsul xüsusiyyəti qazandırırdı.
Müasir dövrdə isə burunotu daha çoxənənəvi bir vərdiş kimi qalır və geniş yayılmır. Səhhətə mənfi təsirləri nəzərə alınaraq, istifadəsi məsləhət görülmür. Ancaq ədəbiyyatda, xüsusən də tarixi kontekstdə işlənən bu termin, keçmişin yaşam tərzinə və sosial adətlərinə işıq salır. Məsələn, verilən nümunədə olduğu kimi, M.S.Ordubadinin əsərində burunotu, qəhrəmanın sosial statusunu və həyat tərzinin bir hissəsini əks etdirir.
Beləliklə, burunotu yalnız bir növ tütün deyil, həm də tarixi, sosial və mədəni kontekstə malik bir anlayışdır. Onun təsviri, oxucuya həmin dövrün mənzərəsini canlandırmağa və ədəbi əsərin məzmununu daha yaxşı dərk etməyə kömək edir.