Bustan (fars. بستان) sözü Azərbaycan dilində klassik ədəbiyyatdan gələn bir termin olub, sadəcə "çiçək bağçası", "çiçəklik" və ya "güllük" mənalarından daha çox şeyi ifadə edir. Müasir dilin sadə ifadələrinin əhatə edə bilmədiyi bir zənginliyi özündə ehtiva edir.
Bustan, sadəcə bitkilərin əkildiyi bir yer deyil, əslində daha çox bədii və metaforik mənalar daşıyır. O, gözəllik, ətir, sakitlik və dinclik məkanını təmsil edir. Sözün köklərində olan "bistan" (bəstan) ifadəsi "yaşıl yer", "meyvə bağçası" kimi mənaları da ehtiva edir, beləliklə bustan yalnız çiçəklərin deyil, müxtəlif bitkilərin, meyvələrin və ağacların bir arada mövcud olduğu, təbiətin harmoniyasının əks olunduğu bir yer kimi təsəvvür edilir.
Ədəbiyyatda bustan, həmçinin, ruhani sükunət və ilahi gözəlliyin simvolu kimi istifadə olunur. Sözün estetik və simvolik ağırlığı onu sadə bir bağçadan fərqləndirir. Nizami Gəncəvinin "Xəmsə"sində də istifadə olunan bu söz, şeirlərə bir gözəllik, incəlik və romantik əhval-ruhiyyə əlavə edir. Misal olaraq, verilən misrada "Bustan" yalnız bir bağça deyil, şairin ruhunun və qəlbinin dincəlmə məkanı, xəyal və hisslərin cənnəti kimi təsvir olunur.
Qısacası, "bustan" sözü müasir dillərdəki qısa və səthi təriflərdən daha geniş və dərin bir məna kəsb edir. O, bir bağçanın fiziki təsvirindən çox onun estetik, simvolik və ruhani əhəmiyyətini vurğulayır.