Buyruq sözü Azərbaycan dilində bir neçə mənada işlənir. Ən geniş yayılmış mənası, bir kəsin digərinə əmr etməsi, istək bildirməsi, hərəkətə təhrik etməsidir. Bu mənada buyruq, rəsmi və ya qeyri-rəsmi formada ola bilər; bir hökmdarın fərmanı, bir valideynin övladına verdiyi göstəriş, ya da dost arasında edilən sadə bir təklif kimi.
Buyruq həm də bir növ iradənin, qərarın, istəyin ifadəsidir. Yəni, bir işin görülməsini istəmək və ya tələb etmək mənasını da özündə ehtiva edir. Məsələn, “orduya buyruq verildi”, “rəhbər buyruq imzaladı” ifadələrində buyruq, konkret bir əmr, qərar və ya sərəncam deməkdir.
Daha geniş mənada baxdıqda isə, "buyruq" bir sistemin, mexanizmin və ya prosesin işləməsi üçün verilən istər-istəməz əmr, göstəriş, proqram mənasında da işlənə bilər. Məsələn, “kompüterə buyruq verildi”, “maşın buyruğa əməl etdi” ifadələrində buyruq, müəyyən bir əməliyyatın icrası üçün verilən rəhbərlik, siqnal və ya kod mənasını daşıyır.
Maraqlı bir tərəfi də buyruğun tonalığı və ifadə üslubudur. Bu sözün necə işlədilməsi, kim tərəfindən və kimə söylənməsi, münasibətlərin xarakterini müəyyən edə bilər. Hörmətli, sərt, mehriban, tələbkar, xahişkar kimi müxtəlif tonlarda ifadə oluna bilər. Beləliklə, buyruq sözü, sadə bir əmr olmaqdan çox, mürəkkəb ictimai və psixoloji aspektlər daşıyan bir dil vahididir.