Caduçu sözü, Azərbaycan dilindəki köhnə və zəngin leksikasının bir parçası olaraq, əsasən qadın cinsiyyətini ifadə edən "cadu" və "çu" şəkilçisinin birləşməsindən əmələ gəlib. Lüğətlərdə sadəcə "caduqər"in qadın cinsiyyətli formasına işarə edilsə də, "caduçu" sözü daha çox folklor və əfsanələrdə özünəməxsus bir qabarıqlıq əldə edib. Sadəcə bir "qadın caduqər"dən daha çox, "caduçu" obrazı çox vaxt daha qaranlıq, daha sirli, təhlükəli və bəzən də qəribə bir sehrə malik bir varlıq kimi təsəvvür olunur.
Folklor əsərlərində caduçu obrazı müxtəlif şəkillərdə təsvir olunur: bəzən qoca, qırışmış, pis niyyətli bir qadın kimi, bəzən isə gənc, gözəl, lakin ürəyində pis niyyət saxlayan bir şəxs kimi. Onların sehrləri, bəzən xeyirxah məqsədlərə yönəlsə də, əsasən insanlara zərər vermək, onları bədbəxt etmək, xəstələndirmək və ya hətta öldürmək üçün istifadə edilir. Caduçu obrazının bu mənfi təsviri, əsrlər boyu xalq arasında hökm sürən qorxu və əfsanələrlə sıx bağlıdır.
Ancaq, caduçu obrazı həmişə mənfi tərəfdən təsvir olunmayıb. Bəzi əfsanələrdə caduçular müəyyən dərəcədə xeyirxah sehrlərə malik olaraq, insanlara kömək edə bilərlər. Məsələn, xəstəlikləri müalicə etmək, pis ruhları qovmaq və ya gələcəyi görmək kimi bacarıqlara sahib ola bilərlər. Bu cür təsvirlər, caduçu obrazının mürəkkəbliyini və çoxşaxəliliyini göstərir.
Beləliklə, "caduçu" sözü sadəcə bir "qadın caduqər" ifadəsindən daha çoxdur. Bu söz, əsrlərin ədəbiyyat və folklorunda özünə yer qazanan, müəyyən simbolika daşıyan və mənfi və müsbət xüsusiyyətləri özündə birləşdirən maraqlı və mürəkkəb bir obrazdır.