Cağ sözü Azərbaycan dilində əsasən "çəpər" mənasında işlənir. Lakin sadəcə "çəpər" deməklə onun zəngin mənasını tam əks etdirmək mümkün deyil. "Cağ", açıq havada olan ərazini, bağları, həyətləri və ya digər sahələri əhatə edən, müxtəlif materiallardan (ağac, hasır, daş və s.) düzəldilmiş maneəni, hasarı ifadə edir. Bu maneə həm qoruyucu, həm də sərhəd müəyyənləşdirici rol oynayır.
Cağın materialı və quruluşu müxtəlif ola bilər. Misal üçün, sadə ağac dirəklərindən və aralarına hörülmüş budaqlardan ibarət bir cağ, ya da daha möhkəm, daş və ya kərpicdən tikilmiş bir cağ ola bilər. Hətta torpaqdan düzəldilmiş və ya bitkilərlə əkilmiş bir maneəni belə cağ adlandırmaq olar. Cağın görünüşü və funksiyası onun tikildiyi məkandan və məqsəddən asılıdır.
Zeynal bəyin bağın "sökük cağlarının dibi ilə başını aşağı salıb, yavaş-yavaş getməsi" misalında olduğu kimi, cağ həm də köhnəlmə, dağılma və tənəzzülün simvolu kimi istifadə oluna bilər. Sökük, dağılmış cağ, arxasındakı bağ kimi, dəyişən zamanın, unutulmuş anların və keçmişin izlərini özündə əks etdirir. Bu mənada cağ, sadə bir çəpərdən çox, tarixin, xatirələrin və zamanın axarının simvoluna çevrilir.
Beləliklə, "cağ" sözü sadə bir leksik vahid olmaqdan daha çox, mədəni, tarixi və emosional kontekstə malik bir termindir. Onun mənası təkcə materialdan deyil, həm də onun əhatə etdiyi məkanın, vaxtın və insan hisslərinin əks olunmasından asılıdır.